Gdyby nie była taka fajna,
mogła by być tak bezwzględna jak Młot Thora!
Faktem jest, że zrywa się tak niespodziewanie jak burza,
i pędzi nieokiełznana od jednej roześmianej twarzyczki do drugiej.
A kiedy się kończy, wszyscy czerwienieją ze wstydu.

Przydarzyło mi się to już kilka razy w życiu
I za każdym razem odkrywałem
Jakieś jej drugie dno.

Bo każda radocha jest
czymś podszyta.
A ta najlepsza,
taka sama z siebie,
To bardzo często mit.