(Przeczytajcie do końca…)
*
Na swojej drodze spotykałem ludzi, których w różnych momentach, nazywałem Przyjaciółmi.
Ludzie ci wzbogacali mnie czymś, co mnie zmieniało.
Były to myśli, nauki, wsparcie w określonych sytuacjach, wspólnie spędzony czas i wiele innych dobrych rzeczy.
A później… no cóż… każdy szedł własną drogą.
I o tym jest ten numer WRZASKU:
O „utraconych” Przyjaciołach.
O tych, którzy są już w Zaświatach, jak Artur czy Maciej.
O tych, których z pewnością rozczarowałem, jak Adam.
O Pannie B., którą spotkałem na niewłaściwym etapie mojego życia.
O Pawle, z którym nieźle się „partyzanciło”, a który poszedł swoją drogą.
O Nich i o wielu Innych Osobach, które dały mi coś od siebie.
O tym jest ten WRZASK…
Dziękuję też WSZYSTKIM BLISKIM I ŻYCZLIWYM MI OSOBOM, które są ze mną teraz.
Cenię sobie to, co mi dajecie i mam nadzieję, że nigdy nie sprawię Wam przykrości.
TWARZ PRZYJACIELA, którą narysowałem jest smutna.
To jednak, przede wszystkim, ostrzeżenie dla mnie samego, bo Przyjaciół nigdy nie ma się zbyt wielu.
To cenny skarb, którego nie wolno marnować.
Z wyrazami szacunku:
Robert Gorczyński
Twórca i Autor Magazynu WRZASK.
P.S.I: Szczególne podziękowania dla Żaby i dla Kici. Bez Was bym nie żył.
I dla Mamy, Cioci i Siostry – z tym samym przesłaniem.
P.S.II.: Eliot. Właśnie zrozumiałem, że nie muszę biegać. Dzięki.
P.S.III: I pytanie: kim do diaska jest BUCHACZ, który przyszedł mi wczoraj do głowy?!
A może to symbol Przyjaciół, których jeszcze nie poznałem…
Dodaj komentarz