Nie kryją się po krzakach.
Wyłażą na ulice.
I nie omijają winiarni.
Bo nie boją się Bachusa!
Przechodzą więc najwęższymi uliczkami
Wnikają w najgłębsze szczeliny,
I zaskakują zarówno genialną myślą,
Jak i najgłupszym bełkotem!
Bo tacy właśnie jesteśmy:
My!
Amatorzy dzikiego teatru!
Każdego dnia wypatrujemy czegoś niezwykłego.
A gdy nas to spotyka,
Omijamy to z daleka,
Jak ten Starzec-Mędrzec-Szaleniec,
Który jadąc na czele Bachusowego Orszaku,
Niczego nazajutrz nie pamięta.