Intrygująca nazwa.
Pierwszy jej człon podobno wywodzi się z hebrajskiego
i jak przystało na ten starożytny język,
z pewnością odnosi się do Pana Boga.
Natomiast druga część tego wyrazu, jest całkiem młoda.
Wręcz młodzieżowa!
To nazwa dość powszechnego stanu ducha,
w którym liczą się markowe ciuchy,
szybkie samochody i ładne dziewczyny.
Bukszpan.
Myślę, że nie ma w tym sprzeczności
i nawet Panu Bogu zdarza się popisywać.
Zaś, my ludzie, nazywamy to cudami…
P.S.: Dodam, że wysoko sobie cenię opowieści Pana Barona Munchhausena i Imć Pana Onufrego Zagłoby herbu Wczele.
Szczególnie w niedzielny wieczór.
🙂
23 kwietnia 2018 at 11:47
Hi hi. ..zawsze wiedziałam że lubi szpanować. Ciekawe są „Listy z ziemi” poczytaj.
23 kwietnia 2018 at 20:29
Ostatnio jakoś mniej ma ochotę na popisywanie się cudami. Też by mi się nie chciało, jakby każdy cud był rozkładany na czynniki pierwsze przez zgraję ludzi. 😉